Velehrad
De la 8-a ĝis la 15-a de julio 2006 realiĝis 59-a kogreso IKUE en Velehrad. Kongresa temo estis: EŬKARISTIO – RENKONTO KUN JESUO KRISTO. Tiu temo estis ankaŭ en kongresa emblemo. Mi estis kun du aliaj gerondetanoj – Maruška jak Lojza – en Kongresa organiza komitato. La plej multe da laboro ol ĉiuj aliaj 7 gekomitatanoj por la kongreso faris mem prezidanto de la komitato kaj ankaŭ przidanto de Ĉeĥa sekcio eĉ monda IKUE Miloš Šváček. Lojza kaj Maruška veturis al Velehrad jam vendrede helpi kun preparo, sed mi volis kunpreni 3 infanojn, do mi devis alveturi nur sabate. Sed du el ili por malsano restis hejme kaj mi veturis nur kun unu, okjara Jitka.
En programo estis ĉiutage preĝo de rozario kaj sankta meso. Al kongresa temo estis multaj prelegoj precipe ĝistagmeze. Mi ne ĉeestis ilin, ĉar mi ĉiam ĝistagmeze zorgis pri infanoj. En la grupo estis nur du ĉeĥaj knabinoj-Jitka kaj Eliška- kaj 5 hungaraj infanoj el familio de diakono Kirsch János. En akcepteja salono, kie ni kunvenadis, alvenis iam panjo de infanoj Agota kaj belajn kantojn al la infanoj instruis Elizabeth el Pollando.
Mi ĝuis belan atmosferon de baziliko en Velehrad. Tuj dimanĉe je la deka komencis solena inaŭgura sankta meso kun ĉefcelebranto ĉefepiskopo Jan Graubner el Olomouc. Ĉe altaro estis kun li ses pastroj-Esperantistoj kaj diakono el kvin diversaj landoj. / Ĉeĥio, Germanio, Hungario, Litovio, Pollando /. E-vortojn al konataj kantoj ricevis ĉiuj, kiuj alvenis en la bazilikon, kaj la preĝejo tondris per E-kanto.Simile tio estis vendrede, kiam per s. meso finis kongreson ĉefepiskopo K.Otčenášek el Hradec Králové. En pilgrima domo Stojanov estis kongresejo kaj tie kunvenis pli ol 100 gesamideanoj el 10 landoj. Estas multaj eblecoj paroli esperante.
Tuj lunde ni konatiĝis kun pilgrimloko Velehrad kaj ĝia historio, aŭdis při sanktuloj Cirilo jak Metodio, patronoj de Eŭropo. Marde posttagmeze ni vizitis grandmoravian preĝejon de sankta Johano, ni admiris azenon, kiu el proksima ĝardeno „kriis“, kiam nia gvidanto Jan Kalný rakontis pri konstruado de la preĝejo. De tie ni iris en Arĥeologian Skansenonen Modrá, kiu estis kiel preĝejo nur 2 km de Velehrad. Sed homoj portis pluvombrelojn kontraŭ tro akra suno. En skanseno staris nobela palaco kaj ene statuoj el bapto de princo Bořivoj. En iuj aliaj domoj ni vidis metiistoj –forĝistoj, potistoj-/ne statuoj /, kiuj laboris kiel en estintaj tempoj.
Senĉese estis tre varmega vetero, mi devis tage kvarfoje duŝi min. Iam ni eluzis naĝadon en fajrobrigadista baseno, de kie elpelis nin minaco de fulmotondro. Jaŭde ni veturis per du busoj en preĝejon kaj kastelon en Valtice, en kastelon kun belega parko en Lednice kaj en Templanajn Vinkelojn en Čejkovice. En la parko ĉe la kastelo Lednice „kaptis“ nin forta pluvego kaj multaj gesamideanoj estis malsekaj.Nur kelkaj sufičis kaŝi sin en busoj. Mi feliĉe havis pluvmantelon kaj Jitka, pri kiu mi zorgis, prenis ankoraŭ alian pantalonon . Ni veturis al Čejkovice ,kie esta Templanaj Vinkeloj. Tie ni trarigardis ilin, gustumis diversajn specoj de vino, kantis, vidis la plej grandan barelon en nia lando. Tie estis agrable malvarme, sed iuj restis ekstere por sekigi sin per suno.
E-geedzoj Milan jak Jaqueline Sveda el Kanado volis viziti skulptiston Otmar Oliva,kiu ornamis kapeleton por papo Johano Paŭlo II en Vatikano. La skulptisto loĝas en Velehrad. Jaqueline ankaǔ faras statuetojn el duonjuvel-ŝtonoj. Mi povis iri kun ili viziti hejmon de familio Oliva. Ni en ilia domo estis bone akceptitaj de Otmar jak lia edzino, ni sentis tie nin bone. Ni vidis tie laborejon, fornelon, vakson, statuojn, sonorilojn jak multajn interesajn aĵojn. Otmar Oliva montris al ni laboron kun statuo de komenco ĝis fino.. Mi estis feliĉa vidi tion.
Vespere ĝojigis nin koncertoj. Dimanĉe kantis kun orgeno en baziliko M.Smyčka, merkrede en kapeleto de Stojanov Anjo Amika, marde alveturis folklora grupo kun muziko, dancoj kaj kantoj. Alveturis ankaŭ infanoj el Ratíškovice, kun kiuj ĝemeliĝis miaj E-infanoj, ĉi tie kanti kaj danci.
Dum kongreso realiĝis kunveno de E-junularo. El Praha alveturis studento kun trimonata bebo. Knabeto nomiĝis Tobiáš kaj patro lin portadis alligitan sur brusto senĉese kune kun si. La paĉjo tre bone zorgis pri la fileto. Panjo tuj post nasko de Tobiáš malsaniĝis kaj zorgo pri bebo restis por la paĉjo. Tobiáš kun li ĉeestis sanktan meson, koncerton, filmon. Pli aĝa estis dekmonata Elizabeth, kiu alveturis kun gepatroj el Francio. Sed la kongreson ĉeestis ankaŭ gesamideanoj pli aĝaj. Fratulino Hedvika estas 86 jara. Dum bunta adiaŭa vespero ŝi kantis tre gaje.Kiam ŝi ne povis ekkanti „altecon“, montris per mano alte. Ĉiuj ridis al tiu prezentado. Ankaŭ aliaj gesamideanoj preparis prezentadon. Kantis kelkaj kantoĥorj naciaj / pola, litova, itala, germana / eĉ internaciaj. Mi iam ne sciis, kion anonci. Inter prezentado ludis infanoj el Familio Studený diversajn muzikilojn. Mi enkondukis programon. Ankau infanoj prezentis sin. Ili montris, kiel ili konas kolorojn, kantis: Koboldeto, koboldeto…kaj Patro Laurenco havis cent infanoj……Infanoj devis fari ĉion kiel patro, kun infanoj faris tion ankaŭ publiko. Poste la infanoj ludis fabelojn: Domo, dometo kaj Granda beto. Al lasta fabelo mankis geaktoroj, mi devis fari avon, Agota avinon.
Ni sidis sur korto, jam estis mallumo. Estis malfrue, restis nur lastaj numeroj de programo. Sian poemon volis deklami samideanino el Litovio. Mi rapidigis ŝin, sed poste mi bedaŭris. Ŝi diris, ke poemo estas mallonga, sed antaŭparolo longa. Ŝi „perdis“ du filojn. Pli aĝa ĉion vendis, monon disdonis kaj foriris Finnlandon al la plej severa ordeno.Monaĥoj tie ne povas kune paroli, ofte fastas, malmulte manĝas kaj vivas en tre simplaj vivkondiĉoj. Post nelonga tempo foriris pli juna filo kiel misionulo en Afrikon. /Rwanda/ Al panjo skribis:“Ĉirkaŭrigardu, en mondo Vi trovos multajn junajn homojn, kiuj anstataŭos Viajn filojn!“ La panjo ne kredis.Sed dum la kongreso ŝi ekkonis, ke la filo ne mensogis. Per la poemo ŝi dankis al juna familio el Francio, al du ĉeĥaj jak al unu slovaka junulo.
