SES 2012




21. - 29. 7. 2012 

SES Nitra

Zdenka, Pavel, Katka M., Katka Ch., Denisa, Nikola

FOTOGALERIO


Somera Esperanta Studado en Nitra

Junaj slovakaj gesamideanoj jam sesan fojon aranĝis  SES. Al SES en slovaka Nitra de la 21 –a ĝis 29 –a de julio 2012 aliĝis 250 homoj el 30 landoj, inter ili nia grupeto: Katka Chudá, Katka Morkesová, Denisa Pavlišová, Nikola Dočkalová, mi – ilia instruistino Zdenka Novotná, mia frato Pavel Šplouchal kaj mia hundino Kati.

SES preparis 16 – ana organiza teamo  ne nur el junaj slovakoj, sed el gesamideanoj el Ĉeĥio, Litovio, Hungario, Germanio kaj Pollando. El tiuj ĉi landoj kaj el Francio, Ukrainio, Rusio, Slovakio kaj Hispanio alveturis geinstruistoj.

Kiam sabate atingis nia grupeto stacidomon en Nitra, ambaŭ Katarinoj rapide foriris aĉeti ion necesan …ni longan tempon atendis ilin…buso, kiun ni elektis, forveturis sen ni. Ni devis preni du taksiojn, kiuj nin veturigis al Studenta Hejmo sub Zobor. Knabinoj preparis tendojn en korto  inter du konstruaĵoj sub altaj arboj. Pavel, Kati kaj mi loĝis en dua etaĝo de Studenta Hejmo en ĉambro nr 213, el supro ni bone vidis la knabinojn kaj aliajn tendumantojn. Laŭ farita testo Esperantistoj estis dividitaj en 10 kursojn, komencantoj en du grupojn A kaj B. Niaj knabinoj estis en kurso nr 4, Pavel en nr 6 , mi kun Kati en nr 9, kiun gvidis Mártha Kováczc el Hungario.

Ĝistagmeze de la 9-a horo ĝis la 13-a horo estis kun unu duonhora „kafopaŭzo“ instruado de Esperanto en kursoj kaj grupoj. Posttagmeze ĉeestis gesamideanoj prelegojn, promenojn, sportojn, ludojn, konkursojn, tenison eĉ ekzamenojn.

Vesperaj programoj komencis je la 21-a horo, estis dediĉitaj al kulturo. Sabata vespero estis konatiĝa. Ĉeestis ĝin el nia grupeto nur mi kun pudelino Kati. Ĉeestantoj dum diversaj ludoj konatiĝis, Kati/don/  konis multaj.

Dimanĉe alvenis antaŭ Studentan Hejmon homoj, kiuj konis diversajn popolajn metiojn. Ni ekkonis dratistojn, puntistinon, lignoskulptistinon. Ili eĉ vendis siajn produktojn. Vespere prezentis sin folklora grupo VEREŜVA RAN el proksima vilaĝo. Ĝi kantis kaj instruis nin popolan dancon. Poste ni gustumis kvin specojn de vino el slovakaj vinaj entreprenoj.

Lunde ludis teatraĵon  “Historio de UK de Esperanto” Georgo Handzlik el Pollando kaj  Saša  Filipovič el  Serbio. Georgo ankoraŭ koncertis.

Marda vespero estis internacia. Nia grupeto proponis sceneton pri ekesto de urba signo en Česka Třebová -  Koko kun vira kapo.

Merkredo estis escepta tago. Gesamideanoj povis ĉeesti unu el du tuttagaj ekskursoj : Bratislava aŭ Banská Štiavnica. Niaj knabinoj veturis al Banská Štiavnica. Pavel, Kati  kaj mi restis en Nitra, ĉar jam marde alveturis nin viziti slovakaj amikinoj - 2 Anjoj. Kun ili, Pavol eĉ Jana ni vizitis kastelon en Nitra.Vespere ĝojigis gesamideanojn E - kantisto Jo Mo. Dum lia koncerto multaj dancis.

Ĵaŭdo estis granda E - festo “125 jaroj de ekesto de Esperanto”. Vespere oni kantis E -  himnon, tri kuraĝuloj solvis E - kvizon, estis elektita la plej multe verde vestita persono.  Mi havis nur verdan viŝtukon de Kati, verdan branĉeton en haroj, ventumilon el verdaj branĉoj. Mi ne povas gajni! Unu esperantisto algluis verdan barbon, esperantistino verde pentris sian vizaĵon, alia portis verdan krokodilon….Premion ricevis tute verde vestita juna knabino, kiu estis verde vestita ĉiutage. Post konkurso ĉiuj manĝis verdan deserton kaj trinkis verdan trinkaĵon.

Vendrede posttagmeze Pavel, mi kaj Kati iris viziti  Kalvarion, kie mi en pasinta jaro travivis kunvenon de IKUE. Laŭ konsilloj de civitanoj  ni alvenis el alia flanko, grimpis en rokoj. Kun timo post feliĉa atingo de pinto ni iris preĝante krucvojon male. Studentan Hejmon ni atingis malfacile, ni elbusiĝis tro frue kaj devis iri  perpiede. Vespere ludis E - muzikisto M Viese. Post kultura programo nokte estis ebleco rigardi filmojn  aŭ babili en knajpo.

Sabate posttagmeze ni prezentis nin kun helpo de Esperantistinoj el Ĉeĥio, kiuj ludis kaj kantis ĉeĥajn naciajn kantojn, nia grupeto ludis  du fabelojn eĉ du teatraĵetojn. Ne alvenis multaj rigardantoj, estis treege varme. Homoj preferis viziti banejon. Lasta estis preĝentado de Kati, kiu plej multe plaĉis al infanoj. Ĉiuj volis karesi mian pudelinon. Sabata vespero  estis disadiaŭa, rekompencojn ricevis  geinstruistoj, helpantoj, la plej juna kaj malplej juna ĉeestanto ktp.

Dimanĉe frumatene ni iris en preĝejon . Gvidis nin Pavol Petrik. Iris Jana, Pavel kaj mi. Sankta meso komencis jam je la sesa. Ĝustatempe ni “kaptis” matenmanĝon. Je la 9-a komencis lasta lernohoro. Mi eĉ Kati, simile kiel aliaj gelernantoj,  ricevis ateston pri nia lernado en kurso C1. Ĉar ni havis malbonajn spertojn kun taksioj, ni petis sinjorinon pordistinon voki por ni post tagmanzo du taksiojn. Tiel ni feliĉe atingis stacidomon kaj vespere ankaŭ hejmon.

En jaro 2013 estas planita SES en Martin.



Fringoj 2011



14. - 24. 4. 2011 
Paris - Baugé - Gresillon

Zdenka, Klára, Nikola, Kateřina Ch., Kateřina M., Jan B., Jan M.

FOTOGALERIO


Jam kvarfoje estis dum unu semajno aranĝita kunveno de E-infanoj el diversaj landoj ĉirkaŭ Pasko. La kunveno nomiĝas FRINGOJ. Tio signifas: F= festa, RE = renkontiĝo, IN= internacia, de GE = geknaboj en E-kastelo Grezijono. Multaj fringoj ankaŭkantas en parko ĉirkaŭ la kastelo.

Ĉeĥa grupo ĉeestis duan kunvenon en jaro 2007 – tiam estis kun mi frato Pavel,9 ĉeĥaj kaj unu hungara knabino. Nun Pavel ne estis sana kaj veturis kun mi mianepino Klára kiel helpantino, 3 knabinoj /2x Katka –16 jaraj kaj 12jara Nikola/kaj 2 knaboj /ambaŭ 12 jaraj kun nomo Jan/.


Ĵaŭdo - Vendredo


Ĵaŭde tagmeze ni forveturis senprobleme /krome forkurita radeto de mia valizo/el Česká Třebová. El Praha ni forveturis je la 16-a horo el busa stacidomoFlorenc al Parizo. Tie ni estis vendrede matene post la sesa. Hotelo ETAP estastuj ĉe busa stacidomo Gallieni. Pakaĵojn ni lasis en hotela kaŝejo artefalditaj, ke ĉiuj estus ene. Infanoj volis viziti muzeon en Louvre kaj modernankvartalon. Do, ni veturis al muzeo. Ambaŭ Janoj diligente fotis, estis kelkfojeebleco perdi ilin. Sed ĉiam estis trovitaj. La muzeo al ni plaĉis.

Mi je la 12a horo kunvenis kun miaj karaj amikinoj Nicole kaj Anne Marie.Klárka kun infanoj daŭris en trarigardo de la muzeo eĉ urbo. Mi estis deamikinoj invitita en restoracion. Mi malmulte manĝas fiŝon. Kiam kelneroforportis normalan manĝilaron kaj alportis ian specialan por fiŝo, mipensis:“Mi, tiel maljuna virino ne konas manĝi kun tio. Mi devas rigardi, kielmanĝos kun tio Nicole.“ Nicole prenis tranĉilon per maldekstra mano, forkon perdekstra….Mi tre miris eĉ mi tion al ŝi diris…Sed ŝi ridis, ke ŝi normalepreferas maldekstran manon. …. .

Je la kvara posttagmeze ni kunvenis en hotelo. Infanoj iomete ripozis, posteiris kun Klárka viziti Eifelturon. Por miaj kruroj jam ne estas tro longajpromenadoj. Antaŭ noktomezo mi vekiĝis. Mi ektimis ne vidante iun. Sed ĝustealvenadis nia grupo kaj rapide enlitiĝis.


Sabato

Buson por vojaĝi el Parizo al Grezijono dediĉis urbo Bondy. La buso alveturis sabate matene. Ĉe nia hotelo atendis ĝin kun ni Fran el Brazilio, kiu havisdiversajn taskojn: instrui brazilajn kantojn, helpi en kuirejo, eduki infanojn,serĉi diversajn aĵojn en Grezijono, rakonti pri Brazilio….En la buso alveturis italagrupo, portugala grupo, ĉeforganizantino Elizabeth Barbay, kasisto Gerard / kiuunu nura estis flegisto, ankaŭ gvidisto eĉ ŝoforo por aĉetoj/,du francaj knabojkaj gaja kuiristo Bertrand.

Al tagmezo ni atingis Grezijonon. Jam en la buso anoncis Elizabeth, kie kiuloĝos. Sed ni eĉ ne sukcesis loĝiĝi, jam vokis nin gongo al tagmanĝo. Ekstereestis varma vetero, en la kastelo sen hejtado, dum longa tempo fermita, estismalvarme. Ni ankoraŭ ricevis malvarman manĝaĵon sonĝante pri io varma.

Niaj tri knabinoj loĝis en granda ĉambro kun tri italaj knabinoj. Unu el italaj knabinoj - Eliza - estis muta. Ermano, gvidanto de itala grupo, estis ŝia helpainstruisto. /En Italio ne estas specialaj lernejoj por handikapitaj infanoj.Ili vizitadas normalan lernejon, sed ili havas helpinstruiston./ Krome knabinojalveturis tri knaboj kaj geedzoj Luisa kaj Vittorio. La grupo alveturis ellernejo en Modena. La lernejo gajnis en tutŝtata konkurso pri la plej belalerneja himno. La himnon oni tradukis en Esperanton. Ermano ĝin instruis alĉiuj. Italoj konis ĝin tutan en signa lingvo. Refreno de la himno estis kantataen Esperanto, itala, portugala, ĉeĥa, franca kaj rusa lingvo. Kial ruse?Veliga, unu el francaj knaboj, estis filo de rusa politika fuĝinto. Dua,Mikael, estis nigruleto . Li aspektis kiel knabino. Ambaŭ francaj knaboj estissamaĝaj kun niaj Janoj. Ili kune loĝis en najbara ĉambro. Ĉiam ni de tie aŭdisgrandan bruon, tiradon de mebloj, batojn, sed post malfermo de pordo, ĉiujestis tre trankvilaj kaj obeemaj.

Sabate vespere jam vere malfrue komencis interkonatiĝa vespero. Ĉiu diris sian nomon, landon kaj hobion. Poste li vokis iun alian. Mi mem jam estis dormema.Infanoj alportis dormosakojn. Mi kun Klárka mendis kaj pagis littukojn. Ni ilinricevis, sed dum nokto ni kelkfoje ellitiĝis serĉante ion varman el niajvestaĵoj. Matene mi aspektis pli dika ol mi estas – mi surmetis ĉion, kion mitrovis en mia kofro. Du maldikaj kovriloj ne sufiĉis por varmigi nin. Infanojmale forĵetis iajn kovrilojn, dormosakojn al ili sufiĉis. Matene ni iris ŝanĝi kunili niajn maldikajn. Eĉ alie ni“batalis“ kontraŭ nokta malvarmo. Dum tuta tagorestis fenestro malfermita, antaŭ dormo ni duŝis en varmega akvo.


Dimanĉo

Ĝis sabata vespero mi vane klopodis ekscii, kiam estas en Baŭgé sankta meso.Do, mi post matenmanĝo iris al urbeto pensante, ke iam ĝistagmeze ĝi estos.Estis en monaĥa preĝejo je la deka. Fratulinoj tie zorgas pri mensehandikapitajvirinoj, iuj eĉ sur rulseĝoj. Unu svingis per branĉeto sanktigita dum procesiode Flora dimanĉo tutan meson. Mi sentis tie bone, kvankam mi nur malmultekomprenis france. Antaŭ tagmezo mi „marŝis“ al Grezijono portante miajnvestojn. Suno brilis, estis varmege. Mi timis, ke en Grezijono okazis io tregrava, kion mi ne ĉeestis. Estis fajra alarmo, poste kalkulado de homoj. Pri mioni sciis,“ke mi ne restis en fajro“


Lundo

Lunde Elizabeth skribis programon sur tabulon. Je la 9-a povis komenci„atelieroj.“.Infanoj povos elekti a – teatraĵeto „Grava kunsido“, kiun preparisLouis el Portugalio, b – lumteatraĵo kun Elizabeth , c- magiaĵo kun Gerard..Post paŭzo komencis dua ateliero: signa lingvo kun Ermano aŭ dancoj kun mi.Niaj knabinoj volis eklerni signan lingvon, danci ne povis Katka M, ĉar dolorisŝia kruro. Mi alportis nacian kostumon esperante, ke iu alia knabino helpos alni. Sed ni vane petis italajn knabinojn, neniu volis al ni helpi.

Posttagmeze komencis du kursojn de Esperanto. Komencantojn gvidis Louisa elItalio, progresintojn mi kun Klárka. La kurso tre al geknaboj plaĉis. Konkursisknaboj kaj knabinoj. Per pantomimo montris al si reciproke vortojn. Jen iuj:mortigita ŝafino, velkinta floro, malsata krokodilo, ege laboremadentisto…..Ankaŭ ni kantis.


Mardo

Mi ellitiĝos frumatene, ke mi preparu glazuron por ornami mielkukojn. Mi havisrecepton kun ovoblanko. Tio estas en Francio malpermesita! Grezijono povus estifermita! Mi provas uzi nur sukon el citrono. Feliĉe mi sukcesis.

Sed por ornamo ne estas speciala ateliero. Mi atendas en verando kaj kaptasinfanojn irantajn dum paŭzo ludi ekstere aŭ irantajn el unu al dua ateliero.Ĝis tagmezo mi kaptis 8 infanojn.

Posttagmeze post longa konsilado iras multaj al dolmenoj. Estis dua kaj duono.Jam ne estas eble iri tra arbaro, posedanto malpermesis tion, sed al urbetoBaŭgé kaj nur poste al dolménoj. Multaj restis en urbeto. Al ŝtonoj alvenis nurnia grupo, Bertrand, Louisa kun Vittorio, Gérard, kaj portugalaj knaboEdnilson. Dumvoje al Grezijono ludis nia grupo diversajn ludojn . El niaj duplej aĝaj knabinoj ekestis „Duo Kač, Kač.“

Mi en kastelo ne enuis, ĉar mi pentris diligente por fabelo pri ora fiŝeto domaĉon,belan domon, kastelon. Por legendo při emblemo de Česká Třebová kokon kun virakapo eĉ barilon kun amaso da sterko.


Merkredo

Merkredo-denove atelieroj. Mi kaptis lastajn infanojn por ornamo de mielkukoj.Kiu volas, povas pentri koverton por invitilo al nia teatro, eĉ plenkreskuloj.La plej diligenta ne estas iu infano, sed Vittorio. Li ornamis mielkukojn , liornamas multajn kovertojn.

Por knaboj estas granda tago - al tagmanĝo estas kokido. Ili ĝojas – sed eĉtion ili ne ekmanĝos. Posttagmeze ludis pilkajn ludojn, vespere diversajnludojn en salono. Antonio instruas al knabinoj miksi ludkartojn. Niaj Janojestas lacigitaj, ili volas dormi. Ili unuaj foriras en ĉambron. Sed kiamrevenos francaj knaboj estas aŭdebla grandega bruo. Jan Bo staras en koridoroen dormosako. Mi pelas lin en liton. Mi promesas al tiu, kiun mi ne trovos enlito, dormi en ĉambro, kie mi estas. Finfine estas senbruo.


Ĵaŭdo 

Ĵaŭdo – Elizabeth forveturas. Ni ekzercas programon por vendredo. Louis elPortugalio ekzercas kun siaj kvar knaboj kaj niaj tri knabinoj „Grava kunsido“.Post ĝi ekzercas ni. Je la 11-a horo volas Ermano ekzerci himnon. Sed ĉiujatendas vane. Posttagmeze ni volas viziti la urbeton, iu volas vidi kastelo, nipreferas apotekon tre malnovan. Nur antaŭ la 3-a horo ni iras al urbeto. Italajinfanoj estas tre malfortikaj. Unu knabino havis iksodon, unu knabo ligneron enpiedo –Gerarad estis kun li en malsanulejo. Nun la knabo preskaŭ rompis krurondum pilkludo. Ermanno eĉ Gerard veturis kun li trovi malsanulejon. Ĉiuj atendisGerardon, unu nura gvidisto. Mi anoncis al Elizabeth, ke ni povas ekskursi eĉsen Gérard. Antaŭ la tria ne nur, sed ĉiuj iras al Baŭgé. Aliaj iris enkastelon, nia grupeto en apotekon .Mi iris festi Verdan ĵaŭdon enpreĝejon.Poste ni kunvenis, aĉetis en sukeraĵejo dolĉaĵojn . Ĵuste estisnaskiĝtago de Jan Mo. Li ne konas kun aliaj disdividi. Li, do, ricevis grandajndolĉaĵojn. Ĉiuj el ili mordis. Al Katka Moni unu dolĉaĵon alportis. Ŝi ripozispor malsana kruro.


Vendredo

Ĝistagmeze atendis nin provo, de la 17-a akcepto de gastoj kaj je la 18- a lateatro. Programon komencis niaj knabinoj per dancoj /Klárka elektis nur kelkajnpaŝojn el 4 kantoj/, knaboj per kutimo de paska lundo – bati knabinojn, ke iliestu freŝaj kaj sanaj. La programo finis itala lerneja himno Ĝin kantis ĉiuj.Refrenon de la himno oni kantis Esperante, itale, portugale, france, ĉeĥe kajruse.

Ni krome dancojn preparis jam hejme fabelon „Ora fiŝeto“ kaj legendon pri urbaemblemo de nia urbo Česká Třebová.. Ora fiŝeto laŭ deziroj de avarafiŝkaptistino ŝanĝis domaĉon en belan domon, eĉ en kastelon kaj finfine denoveen domaĉon, kiam ŝi volis havi oran fiŝeton kiel servantinon./Por tiuj ŝanĝojmi bezonis grandan rolon da papero kaj tuta nia grupo estis okupita./ Enlegendo helpis al ni fenestreto sur scenejo. El ĝi rigardis tristemalliberigita skribisto. Ambaŭ Janoj estis en ĝi duoble okupitaj. Jan B estiskuriero kaj policano, Jan M krianta infano kaj koko elfosanta el sterkosignilon. Kun aliaj infanoj ankoraŭ prezentis sin knabinoj en Grava kunsido,knaboj en muzika pantomimo, en kantado, en magiaĵoj. Katka dum terura muzikoglutadis glavon.

Alvenis ĉirkaŭ 20 gastoj, inter ili Gewen de Paŭlette Naŭlet kun letero kajdonaceto. Li kaj du knabinoj komencis lerni Espernton, aliaj ne konis ĝin. Laekspozicio farita de Elizabeth al ili plaĉis, sed duonhora Grava kunsidoverŝajne ne estis por ili komprenebla.. Louis pensis, ke alvenos Esperantistoj.Dum semajno min vizitis Anne Marie, sed ŝi devis veturi al alia E-kunveno, ĝisvendredo ŝi ne restis.



Mirege 2009



22.10. - 1. 11. 2009
Paris - Baugé

Zdenka, Pavel, Nikola, Kateřina Ch., Kateřina M., Denisa

FOTOGALERIO


Ĵaŭdo - Vendredo

Nia grupeto –kvar knabinoj – Kateřina Morkesová, Kateřina Chudá /nomata Katarina dua/,Denisa Pavlišová  kaj  Nikola Dočkalová, mi kaj mia frato Pavel Šplouchal kun gitaro ekveturis  ĵaŭde la 22-an de oktobro 2009 el Prago alParizo je la 16-a horo. En Germanio starigis nin doganistoj kun hundo por serĉidrogojn. Al la hundo tre plaĉis mia granda sako kun mielkukoj. Sed la drogojn eniu valizo nek la hundo nek la doganistoj trovis. Por la serĉado nia buso tre malfruiĝis– pli ol du horoj. La busstacidomon en Parizo Gallieni atingis ne je la 6-a,sed post la 8-a horo. Tie nin atendis nia amikino Líba Gabalda kaj pensis, laŭinformo ĉe oficisto, ke buso ne veturas. Feliĉe, ke ŝi ne foriris.

Ŝituj gvidis nin per busoj trarigardi memorindaĵojn de Parizo. Posttagmeze mirestis kun miaj francaj amikinoj Nikol kaj Anne-Marie. La knabinoj kun Líba kajPavel vizitis Eiffel turon. Ili  vidis poste ĝin eĉ aliajn kostruaĵojnlumigitajn. Ni dormis en hotelo ETAP proksime de busa stacidomo. Kiam ni volisel la hotelo foriri, mi estis en koridoro kaj Pavel eliris tien  ankaŭ. Lapordo fermiĝis. Papereto kun „kodo“ restis ene kun ĉiuj niaj valizoj. Mi petispurigistinojn, ili helpis al ni malferminte la ĉambron. 


Sabato

Matene ni vestistrikojn kun signo de Česká Třebová, ĉar post alveturo al Baugé laŭ planoatendis nin je la 18-a kunveno kun urbestro de tiu urbeto. Posttagmeze nikunvenis kun grupoj el aliaj landoj en stacidomo Mont Parnas. Atendis nin tie Damienkun afiŝo MIREGE. Li nin gvidis al mendita buso verda ekstere eĉ interne, perkiu ni veturis al Muzika centro proksime de Baugé. Ĉi tie atendis nin Franjo,gvidantino de MIREGE, kaj ŝia amiko Guy.  Ili nin bonvenigis. Mia unuademando estis:“Kiam ni iros al urbestro?“ Franjo respondis.“Lunde, nun li nehavas tempon.“

EnMuzika centro ĉe Baugé ne kunvenis grupoj el 7 landoj, sed nur el 5 landoj.Mankis la grupo el  Slovenio /malsaniĝis/ kaj el Italio /gejunuloj nepovis foriri el lernejo./. Estis tie la grupoj el Bulgario, Ĉeĥio, Francio,Rumanio kaj Ukrainio – entute kunvenis kun gvidantoj 34 personoj. En tiel samatempo alveturis en Muzikan centron junaj francaj muzikistoj de aĝo 4 jaroj ĝis16 jaroj.

Celode MIREGE - Muzika Internacia Renkontiĝo Esperantista de Gejunuloj – estasekkono de kulturo kaj kutimoj de Eŭropaj nacioj,  respekto al aliaj.Ĉiutage André Demarque el Belgio rakontis de la 9-a  ĝis la 10.30 pri lavivo de sia ŝatata pentristo Vincent Van Gogh kaj montris liajn bildojn. Andrémem skribis pri Vincent libron ilustritan nur per bildoj de Vincent surpoŝtmarkoj el diversaj landoj. De la 11-a horo ĝis tagmezo ekzercis Franjo kunĉiuj kantadon de naciaj kantoj el landoj, kies gejunuloj alveturis.

Posttagmezepovis gejunuloj pentri, teatrumi, kanti, danci, sporti, ludi. La suna veteroallogis ilin al ludoj ekstere. Niaj kvar knabinoj  preferis pentradon.


Dimanĉo

Dimanĉe  mi kun Pavel volis ĉeesti diservon en Baugé. En Muzika centro tiam atendisfilmistoj el televido. Guy proponis al ni, ke je la 12-a alveturos por ni peraŭtomobilo, ke ni ne tro malfrŭiĝus al tagmanĝo.  Ni  foriris antaǔfino de diservo kaj atendis ekstere. Nia tendis, atendis… Post duonhoro ni irisperpiede al Muzika centro. Guy simple por gastoj el televido forgesis nin. Sed mi pensas, ke ili faris belan filmon pri MIREGE..

Ĉiutagepresentis sin unu el kvin landoj en  bela ronda Blua salono. Jam dimanĉetio estis Rumanio, ĉar ili rapidis. El Rumanio la grupo alveturigis specialankukon  kaj ili  timis, ke ĝi ne malboniĝus. Gvidantino da la grupo –Aurora – rakontis pri  la lando, knabinoj ludis teatraĵeton pri koloro dela neĝo, unu rakontas pri popola kostumo, en kiu ŝi estas vestita kaj prikutimoj. Ili ludis teatraĵeton. Poste knabinoj dancas  eĉ dancigas aliajn.


Lundo

Lunde estas tagode Bulgario. Bulgaraj knabinoj en belaj popolaj kostumoj montras paskajnkutimojn, kolorigon de ovoj kaj instruas al ĉeestantoj bulgarajn popolajndancojn. Du el ili dancas  profesie en folklora kolektivo, do, ili dancasvere belege. La grupon gvidas Mariana, kiu instruas la knabinojn en mezlernejo– ili ofte kunvenadas , Esperanton ili bone konas.

Antaŭ la 16-a horo ni foriras al Baugé debati kun urbestro kaj politikistino elregiono/departemento/. El ĉiu grupo iu demandas. El nia grupo Denisa volas sciipři subteno de senlaboruloj, ĉar ŝia panjo estas sen laboro.  Iu aliamontras diferencon inter vivnivelo en diversaj landoj EU helpe de bildoj dehamburgero,  tomato kaj ĉokolado.


Mardo

Marde estas Ĉeĥa tago. La knabinoj frumatene ellitiĝas kaj rapidas antaŭ matenmanĝo ekzerci nianprogramon en Bluan salonon. Posttagmeze alvenas surprizo. Ni ne povas ninprezenti en Blua salono, sed en klasĉambro!

Mi rakontas pri Ĉeĥio, pri nia regiona urbo Pardubice konata per mielkukoj kaj ĉevalajkonkursoj, pri nia urbo České Třebová. La knabinoj komencas ludi teatraĵetonpri ekesto urba signo – koko kun vira kapo. Tiam alvenas proksimume 20 francajinfanoj . Ne estas loko,  ili sidiĝas planken. Niaj knabinoj denovekomencas ludi pri urba signo kaj poste 2  fabelojn. Por  ke infanojpovus ludi kun ni, ili aldonas fabelon „Pri granda beto“. Infanoj helpas eltirila beton. Nun devas vesti niaj knabinoj popolajn kostumojn. /Nikola ne povastrovi antaŭtukon./ Franjo kantas kun infanoj atendante daŭrigon de programo.Finfine la knabinoj alvenas. Por danco estas malmulte da loko. Por ornamimielkukojn ne restis tempo. Ornami ilin povas nur tiuj ĉeestantoj, kiuj nebezonas pauzon. Malgrǔ tio plena sako de la mielkukoj estas baldaǔ for kajmultaj gejunuloj estas gluitaj per dolĉa glazuro. 


Merkredo

Merkrede ĉiuj „ekskurzis“ al Baugé, kie ni travivis posttagmezon en la kastelo ĉe artistino,kiu konas ornami mezepokajn librojn kaj prepari kolorojn laŭ tiama kutimo kunaldono de ovoblanko, ovoflavo kaj speciala oleo.  Gejunuloj kolorigasdrakon.

Merkredoestis la tago de Francio, sed  Xavier kun franca grupo permesis al ni fini nian mardan programon - poemon „Kristnaska tago„ kun danco.  Francagrupo poste ludis per muzikinstrumentoj, dancis dancon el Bretonio kaj modernandancon de Jo Mo, eĉ  dancigis homojn.


Ĵaŭdo

Ukrainio havassian tagon ĵaude. Infanoj el tiu lando tre malmulte konas Esperanton. Sed ilibele kantas, ludas pri ekesto de urbo Kiev,  ilia gvidanto Michal montraspri ĝi la filmon.

Jamde mardo MIREGanoj preparas en festa salono de Baugé ekspozicion. Ĉiu volasplej bele prezenti sian landon  kaj urbon. Mi sendis al Franjo perkomputilo du receptojn kun bildoj, nian flagon  ktp…Sed nun mi eksciis, kene estas eble kopii tion, Feliĉe, ke André al mi pruntis nian flagon kaj maponmi alportis.


Vendredo

Vendredeposttagmeze estis en festa salono ekzercado de vespera programo.  Vespereprezentos sin  MIREGanoj komune kun junaj francaj muzikistoj. Por vidi laprovon alveturis mia amikino Paulette Naulet kun infanoj, jam trian fojon entiu ĉi semajno. Vespere alveturis multaj gesamideanoj  /eĉ tiuj, kiujalveturis en Česká Třebová post UK en Bialistoko/, alvenis civitanoj el Baugé.

Antaŭeĉiuj vidis teatraĵeton, aŭskultis muzikon  kaj  naciajn kantojn. El ili  plej multe plaĉis nia kanto: “Dancu, dancu…“ Poste estis la paŭzo,dum kiu la grupoj ĉe siaj paneloj respondis demandojn. Ni disdonadis mielkukojnkaj bonbonojn el Ĉeĥio. /En aliaj landoj ne sciis pri tiu decidu de Franjo. / Verŝajne por tio estis ĉe nia panelo multaj gastoj /sen demandoj/.

Postla paŭzo dancis ĉeĥaj, rumanaj kaj plej bele bulgaraj  knabinoj. Niajestis nudpiedaj, ĉar la planko estis tro glata, ili timis, ke ili falus.Bulgaraj knabinoj dancigis ĉiujn.


En Muzikan centron ni revenis je la 23-a horo. Iu el malgrandaj francaj infanojkaj nia Katarina II. festis ĝuste la 30-an de oktobro sian naskiĝtagon. Enmanĝejo atendis nin granda torto por cent personoj. Ĉiuj al festantoj kantisbelan kanton. Mi pensas, ke Katarina neniam festis sian naskiĝtagon kun tielmultaj homoj.


Gejunuloj preparis por Franjo surprizon. Grandan afiŝon kun vortoj:DANKON FRANJO kaj kun subskriboj de MIREGanoj. Franca knabo Manolo verkis pri MIREGE kaj Franjo poemon. Kvankam estis noktomezo, geknaboj volis danci en Ruĝasalono. Nur niaj knabinoj preferis dormon pensante vojaĝon hejmen per buso enestonta nokto..


Sabato

Sabate matenegejunuloj interŝanĝis adresojn kaj disadiaŭis kun novaj geamikoj larmante. Dumvoje ni vizitis faman E-kastelon Grezijonon por duonhoro. Poste la buso ninveturigis al busa stacidomo en Parizo-Gallieni. De tie ni jam trankvile enplena buso de Euroline veturis al Prago.



Polaj infanoj 2009



23. - 25. 5. 2009 
Česká Třebová - Svitavy - Opatovec


Lunde ni disadiaŭis kun polaj E-infanoj kaj iliaj instruistinoj Teresa kaj Ela. Niaj gastoj estis tie ĉi de vendredo. Kunveno al polaj kaj ĉeĥaj infanoj tre plaĉis.

Polaj infanoj travivis vendredan posttagmezon en familioj de ĉeĥaj E-infanoj en Opatovec, Rybník, Ústí n/Orlicí kaj en Česká Třebová.

Sabate atendis ilin samideanino Líba Dvořáková kaj oferemaj Esperantistinoj el Svitavy, kie por ili kaj por aliaj E-infanoj preparis interesan Infanan E-tagon. Ĝi komencis per trarigardo de E-muzeo, kie iuj el polaj kaj ĉeĥaj infanoj ekkonis sin sur fotoj el pasintaj kunvenoj, ĉar parto de lasta ekspozicio estis dediĉita al E-junularo kaj infanoj. Ĝemeliĝo inter E-infanoj el Rybnik en Pollando kaj ĉeĥaj el Česká Třebová kaj ĉirkaǔaĵo komencis jam en jaro 2005.

El muzeo ni promenis trans longa urboplaco kaj floranta parko ĝis monumento de O.Schindler, savinto de Judoj. De tiu loko ni iris al konstruaĵo de fajrobrigadistoj. De ili ni multe eksciis pri ilia deĵoro, pri skipo de fajrobrigadista aŭtomobilo por akcidentoj, fajroj, karambolo, savo sur akvo…… Dum 24 horoj de la servo de la teamo elveturis ili iam 8 foje. Ni trovis bonan tempon, nenio fariĝis. La infanoj povis vidi ĉian ekipon , tragrimpi spacon por la teamo kaj provi ,kiel sidas la teamestro en la aŭtomobilo. Poste la fajrobrigadistoj montris al ni je unu oferema panjo,kiel savi homon el karambolita aŭtomobilo. La tempo rapide kuris. Antaŭ tagmezo ni rapidis en konstruaĵon „SERVO AL LERNEJO“. Ni ekkonis, ke tie tre bone funkcias /alarmo/sekurigo. Nia gastigantino Marie Minářová malbone malkodis kaj eksonis „alarmo“, kiu alvokis policanojn. Sed infanoj en momento estis supre en salono , konkursis, presentis sin,, gajnis belajn premiojn. Polaj infanoj bele kantis kaj montris al ni nacian kostumon el Silezio. Grupo el Opatovec devis frue forveturi, en la vilaĝo oni festis Tagon de patrinoj. La infanoj tie dancis.

Dimanĉe pola grupo ĉeestis sanktan meson en preĝejo de sankta Jakobo en Česká Třebová. Nun estas ĉi tie pola pastro Patro Adam. Li bonvenigis ilin pole kaj invitis dum meso kun ĉeĥaj infanoj al altaro.

Ni tre rapide tagmanĝis kaj jam je la 12.14 ni forveturis per trajno al Dlouhá Třebová en ĉevalejon KARLEN. Ni trarigardis ĉevalojn, jungaĵojn, jugojn, selojn, rigardis ekzercon de saltoj de junaj ĉevaloj, povas manĝigi ĉevalojn kaj karesi ĉevalidon. Ĉiuj infanoj rajdis ĉevalojn kaj post ili proponis ĉevalejestro rajdon al instruistinoj kaj panjoj. Unu panjo kaj instruistino Teresa rifuzis.

Mi ne volas tre fanfaroni, sed verŝajne mi estis la plej granda allogaĵo. Mi estas 76jara kaj pezas 80 kg. Al geposedantoj , kiuj volis al mi helpi sidiĝi ĉevalinon, mi diris, ke nur kun ŝtupareto. Sinjoro Kašpar estis tiel oferema, ke li vere alportis ŝtupareton. Mi kiel lasta el nia grupo rajdis brunan ĉevalinon.

Poste ni sur fajro rostis kolbasojn kaj forveturis per buso al kovrita baseno en Česká Třebová. Tie infanoj tre uzadis toboganon.Jam antaŭ alveturo polaj infanoj deziris iri en basenon kun ĝi.

Lunde 25.5.2009 ni kunvenis en lernejo en Opatovec. Tio estas malgranda duklasa lernejo, kiu entute havas malpli ol 30 gelernantoj. Helpe de 6 E-infanoj ĝemeliĝis kun granda pola lernejo en Rybnik. Lunde estis en la lernejo en Opatovec“projekta tago“ pri Ĉeĥio kaj Pollando interese preparita. 7 jak 8 jaraj gelernantoj eltrovis kaj elpentris la plej konatajn aĵojn el Ĉeĥio kaj niaj la plej…./granda, alta, profunda, konata…/ Infanoj 9 kaj 10 jaraj parolis při Pollando kaj polaj infanoj kontrolis, ĉu ili ne eraras. Eksonis pola kaj ĉeĥa himno. Dum interparolado pri lernejo ĉeĥaj infanoj miris al sesoj, polaj ne povis kompreni, kial ĉeĥaj infanoj ĝojas el unuo, kiu estas la plej malbona noto en pola lernejo. Poste kantis komune E-infanoj E-kantojn. Teresa preparis belan kanton pri Marĵorie Boulton /Bo/ kaj pri ŝiaj katinoj. Kacper montris sur tabulo kanton, aliaj faris katojn , kantis kaj montris, kion katinoj faris.

Post tagmanĝo iris ĉiuj en ĝardenon antaŭ la lernejo. Tie dancis infanoj el Opatovec parton de sia programo por Tago de patrinoj sur verda herbo en suna brilo..Polaj instruistinoj admiris, kion eblas en tiel malgranda lernejo prepari. Sed ili vidis nur seponon de tuta programo, ĉar alveturis pola ŝoforo kaj komencis disadiaŭo.

Ĝis la revido en Pollando post unu jaro!


IKUE kongreso Italio 2008


29. 8. - 6. 9. 2008 
Rimini

Zdenka, Jitka, Michaela, Kateřina, Denisa

FOTOGALERIO



De la 29-a de augusto ĝis la 6-a de septembro 2008 realiĝis kun temo „PAROLO DE DIO“ 62-a IKUE kongreso en Rimini – ITALIO. Inter 14 ĉeĥaj ĉeestantoj estis ankaǔ kun mi 4 knabinoj /Jitka, Míša, Denisa kaj Katka / el grupeto ĉe Esperanta rondelo AMIKECO kaj ĝiaj 3 geanoj. En Rimini ni kunvenis kun kvardeko gesamideanoj el Austrio, Brazilio, Bulgario, Germanio, Italio, Kamerunio, Kongo, Kroatio, Litovio, Madagaskaro kaj Nederlando.


Vendredo

Gekongresanoj loĝis en tri hoteloj, ni en unu el ili – en la hotelo Villa Dina. Ni bezonis helpon de itale parolanta Marija, ĉar por 9 personoj proponis tie al ni nur tri dulitajn ĉambrojn. Poste ni ricevis ankoraǔ unu trilitan. Ni estis kontentaj povinte ripozi en hotelo, el nia buso ni sabate eliris jam antaǔ sesa matene. Kiam ni enloĝigis en la ĉambron, mi vidis tie du poŝtelefonoj. Ho, iu forgesis ilin tie! Mi tuj kuris al akceptejo redoni ilin. Kia skandalo! Tio estis iloj por regi per televidaparato kaj per klimatizacio.


Sabato

Sabate estis granda soleno en dokoj. Civitanoj el Rimini festis datrevenon de vizito de papo Johano Paǔlo II en urbo. Ludis muziko, parolis inter aliaj prezidanto de IKUE Miloš Šváček el.Ĉeĥio. Niaj knabinoj en naciaj kostumoj el orienta Bohemio kantis kelkajn kantojn, sed tro mallaŭte.


Dimanĉo

Dimanĉe estis solene la kongreso malfermita per sankta meso kun episkopo Francesko Lambiasini en „E – katedralo“ / tiel oni nomas la preĝejon en Rimini, ĉar pastro Magnani donis tien multajn surskribojn en Esperanto / kaj per prelego eĉ invito en salonego. Post ili salutis la kongreson Esperantistoj el diversaj landoj. El Ĉeĥio salutia ĝin knabinoj per kanto „Ruĝa pomo….Kiam ili kantis ,ke bruna urso estas besto, ĉiuj en la salonego komencis ridi kaj pastro Bruno el Madagaskaro protestis, ke li ne estas besto! Posttagmeze ni iris al maro kaj vespere en dokoj estis „Populara festo“.


Lundo

Ĉiutage matene estas en E-katedralo je la 9-a horo sankta meso kuncelebrita de tri nigraj kaj du blankaj pastroj el diversaj landoj. Poste ĝistagmeze prelegoj al kongresa temo. En tiu tempo mi plejparte kun knabinoj ekzercas programon. Tuj lunde vespere ili sin prezentas. Mi ne konas bone magnetofonon, estas pruntita de Katka, ŝi mem devas alveni zorgi pri ĝi. Sed Katka devas danci, ludi fabelon, diri enigmojn, kanti…kun aliaj knabinoj. Al lasta kanto ni bezonas helpon. Niaj“infanoj“ estas nur 4, ni bezonas 10.Ni kantas „10 Esperantaj infanetoj“. Plenkreskuloj ofereme al ni helpas. Nia prezentado finis sukcese. Nun Carlo Sarandrea rakontas spritaĵojn. Knabinoj rigardas mian nomslipon :“Vi nomiĝas Carlo Sarandrea!“ Tio ne estas eble. Mi vere havas la nomslipeton kun tiu nomo. Mi iras scenejon kaj volas, ke Carlo donu al mi mian propran nomslipon. Sed li ne havas ĝin. Homoj pensas, ke tio estas unu el ŝercoj de Carlo kaj ridis. Mi poste en la hotelo trovis mian nomslipon en mia mansako……


Mardo

Marde postagmeze mi kun knabinoj iris al delfenarejo. Por neprecizaj informoj ni atendis du horojn ĝian malfermon. Sed knabinoj estis tre kontentaj, admiris ekzercon de la delfenoj kaj ni ĉiuj diligente fotis. Unu mia foto de delfeno, kiu saltas tenante pilkon ricevis premion en gazeto.


Merkredo

Merkrede estas ĉiutaga pilgrimo al Osimo. Tie vivis en 17- a jarcento sankta Jozefo el Kupertino, patrono de studentoj. En monaĥejo estas fotoj de gestudentoj eĉ kopioj de diplomoj,pro kiuj ili dankas al la sanktulo. Tagmanĝon ni havis en papersaketo kaj manĝis ĝin en parko. Ni havis du bulkojn kun salamo, pomon kaj akvon. Esperantistoj el hotelo MARSELLI ricevis unu bulkon kun ŝinko, unu kun butero kaj marmelado. Sed P Gabrielo ricevis unu sekan, duan kun butero, marmelado eĉ kun ŝinko. Bonan apetiton! Post „tagmanĝo la knabinoj interbabilas kun Bruno el Madagaskaro.Li aspektas kiel 15 jara knabo, sed jam estas 39 jara. Li respondas knabinajn demandojn kaj rakontas ankaŭ pri tio, kiel li laboris dum 10 jaroj en granda paroĥo. Li ĉiutage iradis de unu al alia preĝejo distancon 10, 20 aŭ 30 km perpiede. De vilaĝo al vilaĝo gvidas nur perpieda vojeto. Antaŭ forveturo en urbon Rimini estis en Madagaskaro tutlanda E-kongreso, Bruno montris al ni fotojn el ĝi. Kiam Bruno volis forflugi , iris li disadiaǔi kun sia patrino 27 km piede. P Bruno estas malgranda kaj bruna, male P Gabrielo estas granda kaj sufiĉe nigra. Dumvoje reen el pilgrimo li preparis kanton pri IKUE. Refreno kantis gaje tuta buso:“IKUE mia, mi amas vin.“Gabrielo elpensis multajn strofojn pri kongreso, pri danco de knabinoj, pri ronkado de kun - loĝantoj, pri bruo de traveturantaj aŭtomobiloj ……Li kantigis kaj ridigis ĉiujn en buso.


Ĵaŭdo

Ĵaŭde allogis knabinojn eĉ min San Marino. De stacidomo veturas buso al ĝi ĉiun horon, Por ni ne!Ni atendis 2 horojn. Por trarigardo de San Marino ne estis sufiĉe da tempo kaj malgraǔ tio ni malfruiĝis al vespermanĝo. Feliĉe bona virino en hotelo kaŝis ĝin por ni. Vespere knabinoj kantis kaj dancis por pastro Duilio Magnani, kiu estas „ĉefa motoro „ de Esperanto en Rimini. Li estis 80 jara.


Vendredo

Vendrede eblis viziti „Etan Italion.“Sed al la knabinoj jam mankis eurojn. Simon Smits el Nederlando aĉetis por ili enirbiletojn. Ni admiris konstruaĵojn el Italio en etaj modeloj, eĉ el Eŭropo paŝante ĉirkaŭ ili, eĉ veturante supre en speciala trajneto. Interesa estis ŝipveturado en „Venezio“.La ŝipeto estis portita per akvofluo sen ŝipestro kaj ni vidis belajn veneziajn domojn, aŭdis muzikon eĉ bruon el restoracio. La knabinoj preferis ŝipan vojon en tobogano, kiun ili ripetis kelkfoje. Tiun ĉi interesan tagon kaj tutan kongreson finigis koncerto de itala ĥoro en E-katedralo kaj E- kantoj de Cecilio- kantistino el Brazilio.


Sabato

Sabate ni ankoraŭ eluzis maron. Vespere ni atendis nian ruĝan buson. Vane.Trifoje traveturis čirkau ni blanka buso – etaĝa. Ĝi nin serĉis kaj veturigis nin hejmen plenajn de impresoj.






Pollando 2008



13. 6. - 16. 6. 2008
Rybnik

Zdenka, Klára, 8 infanoj




Vendredo

Vendrede tagmeze kunvenis 8 infanoj el E-grupo ĉe E-rondeto AMIKECO el Česká Třebová, ilia instruistino Zdenka Novotná kaj ankaŭ helpantino Klárka en stacidomo. Ili tre ĝojis renkonti kun pola E-grupeto VERDA ARBETO en Rybnik. La vojaĝo ne estis tro agrabla, trajno estis tro plena. Sed je la 17-a horo ni jam estis en Rybnik kaj tie atendis nin geamikoj bonvenigante nin. Kunlaboro inter pola instruistino Teresa Konsek kaj gvidantino de ĉeĥa grupeto Zdenka Novotná daŭras jam 5 jarojn. Teresa preparis belan programon.


Sabato

Sabate matene ni kun ŝi kaj polaj E-infanoj veturis en urbon Ustroň sub monto Čantoryja. Čantoryja estas tre konata de Esperantistoj. Unufoje en jaro kunvenadas sur ĝia pinto Esperantistoj el Pollando, Slovakio kaj Ĉeĥio.

Ni iris al ZOO en arbaro sur ĝia deklivo. Ĉe enirejo eblas aĉeti manĝaĵon por bestoj. Ili estas tre malsovaĝaj, voras el infanaj manoj, kuras al la infanoj. Unu cervo estis malkontenta kun plenmaneto de la nutraĵo, ŝtelis de nia knabino tutan saketon kaj forkuris.

Je la 11-a horo komencas nutradon de rabobirdoj sur granda herbejo en arbaro. Du birdflegistoj rakontas pri la rabobirdoj kaj sinsekve nutras akcipitron, falkon, vulturon, neĝan strigon, aglon. Ili kaptas ĵetitajn viandopecojn flugante aŭ manĝegas sidante sur mano de la flegisto en ganto.

De herbrejo situas por la infanoj interesa fabela vojeto. Vi povas puŝi butonon de unu el 14 “vitroŝrankoj”. Tuj estas interne lumo kaj moviĝas figuroj el fabelo Ruĝa ĉapelo, Sep nanoj, Katviro en botoj, Křemílek a Vochomůrka kaj el aliaj. La fabela vojeto finas ĉe granda ludejo kun balanciloj, dekliva rondo, ŝnurego, saltbenko, trarampejo. Vi vidas, ke infanoj trovis tre belan, interesan lokon. Ili ne volis foriri, sed je la 14-a horo nin atendis tagmanĝo en restoracio. Post ĝi surprizis ĉiujn eĉ Teresa-n sinjorino el Vojaĝa oficejo, kiu veturis kun ni en buso. Ŝi donacis al ĉiuj senpage vojaĝon per kablotramo supren sur pinton de Čantoryja kaj reen. La infanoj estis entuziasmaj, sed por mi estis terura afero pendi sur labila seĝeto super altaj arboj. Post ludoj kaj ripozo sur monto ni trarigardis eĉ urbon Ustroň, kie estis folklora festivalo. Ni admiris sileziajn dancojn. Refreŝiĝitaj per glaciaĵo ni reveturis en Rybnik.


Dimanĉo

Dimanĉe restis antaŭtagmeze ĉeĥaj infanoj en polaj familioj kaj vizitis kun ili preĝejon. Posttagmeze ni kun pola grupeto promenis tra Rybnik. Teresa montris al ni la urbon el tegmento de nova vendejdomo. Iomete ni uzis pluvon. La pluvo vanigis planitan tendarfajron.


Lundo

Ni iris en lernejon, kie instruas Teresa. Ŝi montris al ni sian silezian muzeon, natursciencan klason kun bestoj kaj fiŝoj, gimnastikejon, kie ni kunvenis kun polaj E-infanoj. Ili montris al ni, kion ili el Esperanto konas. Ni aŭdis belajn E-kantojn. Ankaŭ la infanoj el Česká Třebová kantis, rakontis kaj ludis fabelon Esperante. Ambaŭ grupoj konkursis en Esperanto.

La tempo tro rapide kuris. Posttagmeze ni disadiaŭis kaj forveturis hejmen. En estonta jaro ni kunvenos kun polaj geamikoj en Česká Třebová. Nur ni timas, ke nia programo ne estos tiel interesa.


Fringoj 2007



5. - 17. 4. 2007 
Paris - Baugé - Gresillon
 
Zdenka, Pavel, Denisa, Kateřina Ch., Kateřina M., Veronika, Hedvika, Žaneta, Jitka, Michaela, Marie kaj Aniko 

FOTOGALERIO

En tiu ĉi jaro mi aliĝis miajn E-infanojn, kiuj promesis al mi ĉiutage lerni po kvaronhoro Esperanton, por ĉeesti FRINGOJN en Grezijono de la 7-a ĝis la 14-a de aprilo 2007. /F-esta R-enkoto IN-ternacia de G-eknab-OJ/. Veturis kun mi ankoraŭ mia frato Pavel/60/ kun gitaro. De januaro ni ekzercis kantojn, dancojn, fabelojn kaj precipe ankaŭ Esperanton. Knabinoj Denisa Pavlišova, Kateřina Chudá, Kateřina Morkesová, Veronika Rerychová, Hedvika Švendová, Žaneta Janďourková, Jitka Rybková, Michaela Hanušová kaj Marie Sejkorová estis ne nur el Česká Třebová, sed ankaŭ el vilaĝo Opatovec, Třebovice, eĉ el urbeto Brandýs n/Orlicí. Multaj malfacilaĵoj nin renkontis. Ni planis veturi en Parizon kaj reen per buso. Malgraǔ mendo de biletoj por ĵaǔdo la 5-a de aprilo jam en decembro, ni ne ricevis ilin. Ni devis uzi trajnon duoble pli kostan, ĉar buso por ni estis nur en vendredo. Kiam mi elspiris, ke mi jam ĉiujn vojaĝbiletojn aĉetis, alvenis el Hungario peton, ke mi kunprenu 11jaran knabinon Hegedus Aniko Lilla, ĉar hungara 20 persona grupo ne alveturos. Ni denove devis serĉi, ĉu estas sidloko por ŝi en la trajno, ĉu estas vojaĝbileto en buso reen.


Ĵaŭdo

Ni forveturas el Česká Třebová je la 15-a horo, patro kun Aniko alveturis ĉirkaŭ 11-a horo. Aniko havis jam ĉiujn biletojn, nur la bileto de Prago al Frankfurto al ŝi mankis kaj patro volis aĉeti ĝin kun sia bileto en Hungarion en Česká Třebová. Mi forgesis peti bileton por Aniko de li, ĉar en stacidomo estis por adiaǔi kun infanoj ne nur gepatroj, sed ankaǔ avinoj, gefratoj eĉ hundoj. Krome la hundoj demandis al mi aliaj je multaj aferoj. Ke mi ne havas la bileton por Aniko mi rimarkis en trajno el Prago al limo. Mi esperis, ke ĝin havas Aniko. Sed ŝi serĉis ankaŭ vane. Mi devis pagi 204 kronojn. „En Germanio de limo al Frankfurto vi pagos pli multe!“ ĝojigis nin konduktorino. Mi estis iomete maltrankvila, Aniko preskaŭ ploris. De limo ni veturis jam nokte. Kvankam alvenis unu post alia 3 konduktoroj, ili ne kalkulis infanojn kaj ne volis pagi monpunon. Ni estis feliĉaj.



Vendredo

En najbara kupeo mi jam vespere trovis Jules, francan konatulon de mia bofilino Dáša. Li promesis al ni trovi en Frankfurto trajnon al Parizo, ĉar per tiel sama trajno li veturis al Metz. Vere tie ni en ordo trovis la trajnon, mi eniris unua tirante valizon. Mi volis montri al knabinoj iliajn sidlokojn. Ili estis al fino de vagono. Kiam mi demandis mian kofron, iu el knabinoj al mi diris, ke zorgos pri ĝi. Sed kiam mi kalkulis valizojn, mia mankis. Ĝi staris ĉe relo antaŭ pordo de vagono. Pavel rapidis ĝin preni, sed nur li eliris el la vagono, la trajno fermis pordojn kaj forveturis. Tiel mia frato Pavel sen ĉio restis nur kun mia kofro en Frankfurto. Mi demandis Jules, kion fari. Li iris al trajnestro kaj alvenis kun propono, ke ni cxiuj restu en esonta stacidomo kaj sendu unu knabinon kun bileto al Pavel. Sed mi ne jesis. La knabino povus perdiĝi. Ni povas nur ĉiuj kune reveturi. Jam estas tie unua stacidomo. Ni rapide eliras. Mi vidas kofron. Tio estas mia! Kun kies kofro restis Pavel en Frankfurto? Mi prenas ĝin kaj eliras, sed en lasta momento krias Jules, ke mi prenas lian kofron. De la konduktorino ni ricevas bileton kun la skribo. Ni ĉiuj povas veturi Frankfurton senpage. La trajno al Frankfurto veturos sur alia relo. Knabinoj volis uzi lifton-nefunkciis. Ili piediris ŝtuparon supren kaj malsupren. Post kelkaj minutoj ni reveturas Frankfurton. Tie ni trovis Pavel en unua atendejo, kien ni eniris. Volante sendi e-mailon al Líba, Joelle kaj ĉeforganizantino Elizabeth, ni „perdis“ monon ĉe du komputiloj en stacidomo kaj du en interreta kafejo, kie mi fine kun knabinoj sukcesis./Sed ĉiuj tri ricevontinoj poste al mi diris, ke ili nenion ricevis./

Parizon ni atingis je la 17-a horo. Antaŭ nia elvagoniĝo ni devis purigi kupeon, ĉar Hedvika manĝis tro da oranĝoj kaj ŝia stomako protestis. En Parizo nin fidele atendis Líba kaj Joelle. Kun ilia helpo ni atingis “Centre d´herbergment Kellermann“ 17-75013 PARIS. Ni ricevis ĉambron por 8 kaj por 4 personoj. Joelle helpis al mi pagi, sed la prezo ŝajnis al mi nekredebla alta./ Elizabeth al mi pli poste klarigis, ke ni pagis ankaŭ por ne alveturinta hungara grupo kaj monon al mi redonis./


Sabato

Matene ni trankvile manĝis nesciante, ke jam atendas nin buso antaǔ nia tranoktejo. Iomete nin malfruigis nefunkcianta lifto. Finfine ni sidis kun Luis kaj 3 knabinoj el Portugalio, kun Mihai kaj 6 knabinoj el Rumanio, kun Elizabeth kaj Gerard kun francaj geknaboj en buso el Bondy al Gresiljono. Kiam ni atingis Baugé, buso restis en mallarĝa strateto. Dum longa tempo ĝi liberigadis sin. En kastelo atendis nin tre oferemaj homoj: Francine, Jeanik kaj geedzoj André kaj Brigitte. Jeanik filmis, falĉis herbon, riparis kaj kun Francine ili zorgis pri ĉio. André kun Brigitte zorgis pri manĝo kaj ordo. Ili atendis nin kun bongusta tagmanĝo. Poste ni estis loĝigitaj en la kastelo. Knabinoj sentis sin kiel princinoj. Ankaŭ al ili plaĉis bona manĝaĵo kaj bela programo.

Ĝistagmeze ili povis elekti el du atelieroj. En oranĝa estis: “Kleraj Strutoj“ kun Elizabeth, „Cindrulino“-fabelo kun Louis, “Kvar sezonoj“ danco kun mi. Post duonhora pauzo estis en verda ateliero:“Dancoj kantataj“ kun Elizabeth, “Zozo“-teatraĵo kun Gerard, „Ĉeĥaj dancoj“ kun mi. Tiuj ĉi atelieroj daŭris dum tuta semajno. Post tagmanĝo estis tempo por ludoj aŭ ripozo kaj de 14.30 estis du posttagmezaj atelieroj, ne por tuta semajno. En unua povos infanoj fari meblaron por pupetoj kun Pavel, ludi fabeletojn kun mi, kanti kun Luis aŭ Mihái, lumĝongladi kun Elizabeth. En dua estis ebleco fari kun Luis ĉokoladajn kolbasojn, pentri kun Mihái, danci „Inspektora enketo“ kun Elizabeth, ornami mielkukojn kun mi, fari bestetojn el koraletoj kun Ĵaneta, fari gazeton, prepari ekspozicion ktp. Inter miaj dancoj ĝistagmeze alvenadis Pavel kun gitaro instrui kantojn.

Post vespermanĝo kunvenadis infanoj por ludi kaj kanti. Ili ellitiĝis al la 23-a horo. Unuan nokton mi por malvarmo ne povis dormi. En la kastelo estis malvarme. Sed la vetero estis varma, ni varmigis dum tago la ĉambron per malfermita fenestro.

Dum tagmezo kunvenadis plenkreskuloj por kafepauzi kaj plani kun Elizabeth aǔ solvi problemojn. Mia problemo estis, ke mi puŝis malbonan butonon ĉe magnetofono. Malaperis parton de muziko el miaj dancoj. Mi devis tiun parton kanti.


Lundo

Marie kuris sen ŝuoj en kastela ĉambro kaj en piedon pikis ligneron. Pavel eltiris ĝin.


Mardo

Vespere havis Marie febron. Francine vokis al kuracisto. Poste veturigis Marie kaj min en hospitalon 20 km de la kastelo. Kuracistan helpon tie atendis multaj homoj. Al Marie devis la kuracisto distranĉi piedon, eltiri kaŝitan pecon de lignero kaj kudri vundeton. Poste ni serĉis apotekon por medikamentoj. Tie ĉi ne estis malfermita, en Baugé ankaŭ ne, servis alia apoteko en mala direkto 15-20 km de Baugé. Sed vane Francine sonoris. Neniu malfermis. Francine vokis al policanoj, vane. Ni restis sen kuracilo.


Merkredo

Marie restis en lito kaj Francine havigis la kuracilon. Matene vomis Denisa kaj estis pala. Ankaŭ ŝi restis en kastela lito. Ambaŭ knabinoj dormis ĝis tagmezo. Sed poste jam estis freŝaj kaj povis esti inter aliaj infanoj.

Elizabeth estis tre diligenta. Kvankam ŝi malbone vidas, dum nokto kudris teatrajn kostumojn. Ankaŭ mi ricevis „noktan“ taskon: flavan jupon por Marie al „Kantoj dancantaj“.


Ĵaŭdo

Mi jam ne havis atelieron, ĉiuj mielkukoj jam estis ornamitaj. Mi vizitis kun Hedvika, du Katarinoj, Aniko, Jitka, Denisa kaj Mariana el Portugalio urbeton Baugé. Al Aniko tie riparis okulvitrojn kaj al mi fotoaparaton. Ni admiris Domon de grafino Anna kaj belan floran ornamon.


Vendredo

Ĝistagmeze estis planita provo de festa vespera programo. Kiel ĉiam, ni ne sufiĉis tion fari. Alveturis gastoj. Inter ili mia amikino Paulette, kiu antaŭ 12 jaroj gvidis infanajn kunvenojn en kastelo Grezijono. Ŝi alveturis kun E-infanoj. Miaj infanoj babilis kun ili kaj iuj infanoj trovis gekorespondantojn.

Post la 18-a horo komencis programo antaŭ la kastelo. Por bonvenigo ĉiuj kantis kanton kaj poste knabinoj dancis en tri sespersonaj rondetoj. En meza rondo estis 6 ĉeĥaj knabinoj en naciaj kostumoj, dekstre Ĵaneta kun rumanaj kaj francaj knabinoj, maldekstre Veronika kaj Jitka kun rumanaj knabinoj. Alvenis iaj ĵurnalistoj, eble aperis foto en franca gazeto. Poste miaj knabinoj rapide ŝanĝis vestojn dum kanto de rumanaj knabinoj. Ili povis komenci ludi fabelon „Pri knabeto Bubeto“. Tion ili ludis antaŭ la kastelo. Poste ĉiuj iris en salonon Zamenhof. Tie daŭris programo: Beleckonkurso de Strutoj, fabelo “Katideto“, Inspektora enketo, teatraĵo „Zozo“.

Iomete malfrue komencis bufedo por ĉiuj. Al la 21-a horo komencis dua parto de programo per nia danco „Kvar jarsezonoj“. Publiko povis audi dialogojn, kantojn, vidi dancojn, lumĝongladon kaj teatraĵon „Cindrulino“. Miaj knabinoj estis preskaŭ en ĉio. Ekzemple en Cindrulino ludis malbonajn fratinojn Kateřina M. kaj Denisa, feinon Hedvika, princon Veronika. Aniko, kiu tre bone konas Esperanton, ludis ĉefan rolon en Zozo. La programo finis per kanto „Dek Esperantaj infanetoj“.


Sabato

Ni pakis, post tagmanĝo ni disadiaŭis kaj forveturis. Vespere ni jam estis en Bondy gastitaj en klubejo de Esperantistoj. Ni al ili kantis. Ni tranoktis en Bobigny proksime de hospitalo Avicenum kun portugala grupo. Ili forflugis dimanĉe posttagmeze.


Dimanĉo

Rumana grupo kun Mihái estis ĉe Elizabeth, kun kiu ili vizitis Parizon. Ni veturis al fontano de s. Michel, kie nin atendis Líba. Ŝi nin gvidis al Sacre Couer, kiun vizitis mi, Pavel, Denisa, Jitka, Hedvika kaj Veronika. Aliaj iris kun Líba al placo de pentristoj. Poste ŝi devis forveturi, sed la placon vizitis Pavel kun interesantinoj denove, Ĵaneta estis pentrita. Poste ni volis atingi Eiffel turon. Líba montris al ni bushaltejon, sed la buso ne veturis. Turon ni atingis per metroo. Knabinoj preferis bani sin en bazeno sub turo, nur du Katerinoj, Míĥaela kaj Ĵaneta volis viziti la turon kun mi. Bedaŭrinde, ni elektis tiun „piedon“, kien supreniras homoj perpiede. Mi mem atingis nur 1-an etaĝon kaj estis treege laca, tri knabinoj estis en dua. Reveninte al fontanoj, ni de longe ne povis trovi grupon kun Pavel. Al Notre Dame, kie atendis nin Elizabeth, ni alvenis kun pli ol hora malfruiĝo. Ni kunvenis kun grupo de Mihái. Infanoj admiris artistojn, sed mi kun Elizabeth iris trovi panon por vespermanĝo. En vendejo estis nur unu pano, ni bezonis almenaŭ 6. Oni proponis atendi kvaronhoron por baki. Kvaronhoro daŭris unu horon kaj mi poste en varma vetero portis panojn eltiritajn el forno.

Vespere ni atingis nian tranoktejon, ĉiuj rapide duŝis kaj poste ni planis, kion rigardi lunde ĝistagmeze.


Lundo

Ni vizitis Les Halles kaj vidis Pompideau centrum, muzeon de moderna arto kaj akvo kun ludiloj. Infanoj aĉetis tie lastajn memorindaĵojn por gefamilianoj eĉ geamikoj. Ni revenis, prenis valizojn. Elizabeth bonege al ni skribis, kiel atingi busstacidimon Gallieni. Sed kun valizoj ne estis bona veturado. Kateřina M, Marie kaj aliaj du knabinoj estis „kaptitaj“ per pordoj de metroo. Kaj la plej belan „teatraĵon“ prepa- ris por homoj en la metroo mi antaŭ eliro el ĝi. Pavel tiris krome du dorsosakojn grandan sakon kun niaj teatraĵoj. Mi havis lian gitaron, dorsosakon, mansakon, sakon kun donaco por miaj amikinoj Anne-Marie kaj Nikol kaj mi tiris propran kofron. Mi ne povis teni, La kofro verŝajne saltis suben kaj mi falis dorsen. Pavel estis lasta, rapide serĉis ion por halti moveblan ŝtuparon. Li vidis nenion. Rapidis supren per normala ŝtuparo helpi al mi stari. Malantaŭe mi suprenveturis 3-4 infanoj. Aliaj kun dislarĝitaj okuloj restis sub ŝtuparo. Pavel finfine supre helpis al mi kaj alkurinta dungito el metroo, kiu portis por si kafon, haltis la ŝtuparon. Rapide forportis la kafon, kiam mi volis apude meti la gitaron.

Rezulto-disŝirita mansako, iomete batita kofro, dispecigita ceramiko por amikinoj. Sed nenia vundo. La amikinoj helpis al ni enbusiĝi kaj mi povis kun ili babili dum unu horo. Nia buso atendis la buson el Londono. Al infanoj treege plaĉis tiu ĉi aranĝo kaj ni feliĉe atingis hejmon marde 17.4.2007, Aniko merkrede.