11. - 23. 4. 1995 Paris - Boissy - Grésillon
Zdenka, Pavel, Helena, Katka, Jana, Iva, Šárka, Klárka, Venda
FOTOGALERIO
Laŭ konsilo de miaj francaj geamikoj mi petis stipendion en Grésillon por miaj Esperantaj infanoj. En ĉi tiu jaro ili ĝin ricevis. Tio estis por ni granda ĝojo. Dankon al Paulette Naulet, kiu konsilis kaj helpis al ni kaj al ĉiuj, kiuj zorgas pri Grésillon.
Dum longa tempo ni preparis por vojo tien. Ni kudris kaj brodis naciajn kostumojn, lernis dancojn, kantojn, scenetojn, bakis kaj ornamis marcipanojn, faldis paperaĵojn, petis subtenon kaj preparis donacetojn. Marcipanojn kaj paperaĵojn ni ankaŭ vendis dum Esperantaj kunvenoj por gajni monon por vojo.
Fine proksimiĝis pasko 1995. La 11-an de aprilo forveturis el Česká Třebová Katka, Iva, Jana, Klárka, Šárka, Eliška kaj Venda kaj mi kiel ilia instruistino, mia frato Pavel, kiu ludis gitaron dum prezentado de infanoj. En lasta tempo proponis al ni helpon Helenka Zikánová, tradukistino kaj posedantino de firmao, kiu la plej multe nin subtenis. Ŝi timis, ke ni sen kono de franca lingvo en Francio perdiĝos. Nur en Parizon veturis kun ni patro de Jana, kiu devis hejmen preni Eliška. Ŝi nepovis daŭrigi kun ni en Grésillon. Ni havis multajn valizojn, ĉar ni portis naciajn kostumojn, gitaron, lernejajn helpilojn, donacetojn ktp., sed ni nenion perdis.
Merkredo
La 12-an de aprilo matene ni atingis Parizon per buso de Eurolines. Tie atendis nin Joelle kun samideanoj, kiuj veturigis niajn valizojn en Boissy. En Parizo gvidis nin estinta rondetanino el E-rondeto en Česká Třebová Líba Gabalda. Ŝˇi estis kun siaj infanoj Belonia kaj Ideal.
Kvankam niaj infanoj travivis tutan nokton en buso, estis sufiĉe viglaj. Post mallonga ripozo en loĝejo de amikino de Joelle trarigardis L'Arc de Triomphe, tombon de nekonata soldato sub ĝi, La Tour Eiffel, Centre Georges Pompidou, urbodomon kun murholoĝo kaj La Forum des Halles. Por triko de studentoj trajno Yetti malfruiĝis kaj ni devis atendi. Sed fine ni atingis per trajno kaj aŭtomobilo Boissy kaj hejmon de Joelle. Ŝi estas treege oferema, ŝi zorgis pri ni ĉiuj.
Ĵaŭdo
La 13-a de aprilo gvidis nin Líba kaj Belonia tra Arpajon kaj posttagmeze dancis infanoj en naciaj kostumoj en suna verda kaj floranta ĝardeno de gesinjoroj Gabalda en Massy. Kvankam neestis paska lundo, Pavel kaj Venda laŭ ĉeĥa paska kutimo plektis paskan vergon kaj knabinoj preparis pentritajn ovojn por donaci al knaboj. Líba ĉion filmis kaj rememoris hejmon. Vespere infanoj dancis kaj ludis fabelojn, Pavel kantis naciajn kantojn kaj ludis gitaron por gesamideanoj kaj iliaj geamikoj en Boissy. Ni ĉiuj sentis amikan etoson inter ili. Mi volis al ili rakonti pri nia urbo kaj donaci ilin broŝuron pri ĝi. Bedaurinde el saketo mi eltiris mian trikadon.
Vendredo
La 14-a de aprilo André kaj Jean gvidis nin el Boissy viziti Parizon. Ĉe Sacre Coeur estis krucvojo. Kunvenis ĉirkau 3000 homoj kaj krucon portis kardinalo Lustiger. Al ni plaĉis, kiam homoj turnis al Parizo, preĝis por ĝi, por Francio, por tuta mondo. Post krucvojo ni vizitis Montmartre kaj preĝejon Sacre Coeur kaj poste ni jam rapidis ke ni baldaŭ estu en Boissy, ĉar ni devis paki valizojn. Infanojn mi senĉese kalkulis, ili estis ĉiuj ĉeĥaj plenkreskuloj ankaŭ, nur ni perdis francajn gvidantojn André kaj Jean. Ni serĉis ilin, atendis ĉe vojkrucigo, rapidis al metroo, telefonis al Joelle...ili atendis nin ĉe unua vendejo, ĉar pensis, ke ni estas interne kaj restos tie dum du horoj, kiel kuzino de André el Afriko. Iomete malfrue, sed feliĉe ni atingis Boissy. Joelle, kiel čiam, havis preparitan bongustan manĝaĵon. Ĉe ŝi ni sentis tre bone. Mi miris, ke ŝi ne estas nervosa el tiel granda amaso de homoj.
Sabato
La 15-an de aprilo matene ni jam forveturis Parizon kaj poste al Grésillon. Eliška kun patro de Jana reveturis el Parizo hejmen. Daŭrigis nur ses infanoj, Pavel, Helenka kaj mi. Per trajno ni atingis Le Mans. Per autobuso ni veturis en La Fleche. Tie jam estis gesamideanoj el Grésillon kaj veturigis nin kaj niajn valizojn tien. Grésillon ne estis ankoraŭ plena, sed jam bonvenigis nin Juanita. Tagoj en Grésillon estis plenaj de agado. Ni tie kunvenis kun infanoj el Germanio, kiuj alveturis malfrue sabate kaj kun infanoj el Francio. Miaj knabinoj trovis tie siajn korespondantinojn. Ĝistagmeze estis lernado de Esperanto en rondetoj. Venda, Klárka, Iva kaj Šárka estis en rondeto el nia grupo solaj, Katka kaj Jana estis en unu rondeto komune. Posttagmeze estis ekskursoj, promenoj, teatraĵetoj, manlaboroj ktp. Dankon al Paulette Naulet, kiu tre konsilis kaj helpis al ni. Restado en Grésillon estis por infanoj neforgesebla.
Dimanĉo
Dimanĉe vespere estis tre interesa projekciado de diapozitivoj de Bruno kaj Maryvonne pri ilia 8jara vojo dum mondo. Ili volis ekkoni vivon kaj laboron de agrikulturistoj de diversaj landoj kaj vivis kun ili ilian vivon helpante al ili en laboro.
Lundo
Lunde montris ĉeĥa grupo paskajn kaj antaŭpaskajn kutimojn. Kun ĝojo ni trovis nian foton en francaj gazetoj. Infanoj ankaŭ prezentis sin en naciaj dancoj, en fabeloj kaj scenetoj.
El manlaboroj instruis mia frato Pavel infanojn plekti paskajn vergojn kaj eltranĉi el lignaj tabuloj meblareton. Mi instruis pentri ovojn. Knabinojn poste uzis ilin por paska kutimo kaj knaboj uzis paskajn vergojn. Mi ankoraŭ instruis brodi kaj baki eĉ ornami marcipanojn. Estis interese, ke malgrandaj knabinoj volis eltranĉi kaj grandaj knaboj interesis pri bakado de marcipanoj. Infanoj ankaŭ preparis ĵurnalon el Gresillon kaj ĉeestis konkurson en pentrado pri infanaj rajtoj, pri kiu zorgis samideano Riviere.
Mardo
Al ĉiuj plaĉis ekskurson en Baugé. Tie ni vizitis ĉokoladfariston, tribunalon, muzeon, veran krucon, historian apotekon.
Merkredo
Merkreda vespero estis germane- ĉeĥa. Ambaŭ grupoj montris scenetojn kaj kantis kantojn. Poste komencis granda internacia konkurso. Ĉu franca, germana aŭ ĉeĥa grupo preparos por sia princino la plej belan robon el toileta papero helpe de 20 pingloj? Kun entuziasmo helpis al infanoj eĉ plenkreskuloj. Tri princinoj el Gresillon estis vere interesaj kaj neniu povis elekti la plej bele vestitan. Dua tasko estis pli malfacila – senvestigi princinon, ruligi paperon kaj redoni ĝin kun ĉiuj 20 pingloj. Al ĉeĥa grupo mankis unu pinglo, infanoj sur genuoj vane ĝin serĉis. Al franca kaj germana grupo ankaŭ iaj pingloj mankis. Premion al unua tasko ricevis ĉiuj, al dua neniu.
Ĵaŭdo
Bona vetero estis ĵaŭde, kiam estis tuttaga ekskurso en farmaon kun kaprinoj, en duan kun cervoj kaj en vilaĝon Pontigné. Tie infanoj plenumis diversajn taskojn ekzemple trovi en preĝejo pelikanon, la plej longan domon, nomojn de stratoj ktp. Dumvoje hejmen ni vizitis dolmenojn.
Vendredo
Vendredo estis lasta "labortago" en Grésillon. Mi estis ĝojigita, ĉar vizitis nin gesinjoroj Ménard kaj mi povis kun ili rememori mian unuan viziton en Grésillon kaj en Francio, kiun mi povis tiam viziti nur helpe de ili. Posttagmeze ili kun nia grupo vizitis hejmon de mensehandikapitaj knabinoj kaj virinoj en Baugé, pri kiu zorgas fratulinoj. Tie infanoj dancis, kantis, montris naciajn kutimojn, ludis fabelojn. Pavel ludis gitaron, Helenka Zikánová tradukis en francan lingvon. Loĝantinoj de hejmo bone babilis kaj poste kiel rekompenco ankaŭ ili kantis al ni. Fratulinoj montris al ni "veran krucon" de Anjou kaj gastigis nin.
Je la sepa vespere estis ankoraŭ kunveno kun urbestro, poste vespermanĝo, disadiaŭo kun ĉiuj. Elke ludis akordeonon kaj ĉiuj kantis.
Sabato
Sabate matene ni jam forveturis kaj dimanĉe ni estis hejme.
Ni dankas al ĉiuj, kiuj al ni heplis, pri ni zorgis kaj estis al ni afablaj. Infanoj senĉese rememoras.
Dum longa tempo ni preparis por vojo tien. Ni kudris kaj brodis naciajn kostumojn, lernis dancojn, kantojn, scenetojn, bakis kaj ornamis marcipanojn, faldis paperaĵojn, petis subtenon kaj preparis donacetojn. Marcipanojn kaj paperaĵojn ni ankaŭ vendis dum Esperantaj kunvenoj por gajni monon por vojo.
Fine proksimiĝis pasko 1995. La 11-an de aprilo forveturis el Česká Třebová Katka, Iva, Jana, Klárka, Šárka, Eliška kaj Venda kaj mi kiel ilia instruistino, mia frato Pavel, kiu ludis gitaron dum prezentado de infanoj. En lasta tempo proponis al ni helpon Helenka Zikánová, tradukistino kaj posedantino de firmao, kiu la plej multe nin subtenis. Ŝi timis, ke ni sen kono de franca lingvo en Francio perdiĝos. Nur en Parizon veturis kun ni patro de Jana, kiu devis hejmen preni Eliška. Ŝi nepovis daŭrigi kun ni en Grésillon. Ni havis multajn valizojn, ĉar ni portis naciajn kostumojn, gitaron, lernejajn helpilojn, donacetojn ktp., sed ni nenion perdis.
Merkredo
La 12-an de aprilo matene ni atingis Parizon per buso de Eurolines. Tie atendis nin Joelle kun samideanoj, kiuj veturigis niajn valizojn en Boissy. En Parizo gvidis nin estinta rondetanino el E-rondeto en Česká Třebová Líba Gabalda. Ŝˇi estis kun siaj infanoj Belonia kaj Ideal.
Kvankam niaj infanoj travivis tutan nokton en buso, estis sufiĉe viglaj. Post mallonga ripozo en loĝejo de amikino de Joelle trarigardis L'Arc de Triomphe, tombon de nekonata soldato sub ĝi, La Tour Eiffel, Centre Georges Pompidou, urbodomon kun murholoĝo kaj La Forum des Halles. Por triko de studentoj trajno Yetti malfruiĝis kaj ni devis atendi. Sed fine ni atingis per trajno kaj aŭtomobilo Boissy kaj hejmon de Joelle. Ŝi estas treege oferema, ŝi zorgis pri ni ĉiuj.
Ĵaŭdo
La 13-a de aprilo gvidis nin Líba kaj Belonia tra Arpajon kaj posttagmeze dancis infanoj en naciaj kostumoj en suna verda kaj floranta ĝardeno de gesinjoroj Gabalda en Massy. Kvankam neestis paska lundo, Pavel kaj Venda laŭ ĉeĥa paska kutimo plektis paskan vergon kaj knabinoj preparis pentritajn ovojn por donaci al knaboj. Líba ĉion filmis kaj rememoris hejmon. Vespere infanoj dancis kaj ludis fabelojn, Pavel kantis naciajn kantojn kaj ludis gitaron por gesamideanoj kaj iliaj geamikoj en Boissy. Ni ĉiuj sentis amikan etoson inter ili. Mi volis al ili rakonti pri nia urbo kaj donaci ilin broŝuron pri ĝi. Bedaurinde el saketo mi eltiris mian trikadon.
Vendredo
La 14-a de aprilo André kaj Jean gvidis nin el Boissy viziti Parizon. Ĉe Sacre Coeur estis krucvojo. Kunvenis ĉirkau 3000 homoj kaj krucon portis kardinalo Lustiger. Al ni plaĉis, kiam homoj turnis al Parizo, preĝis por ĝi, por Francio, por tuta mondo. Post krucvojo ni vizitis Montmartre kaj preĝejon Sacre Coeur kaj poste ni jam rapidis ke ni baldaŭ estu en Boissy, ĉar ni devis paki valizojn. Infanojn mi senĉese kalkulis, ili estis ĉiuj ĉeĥaj plenkreskuloj ankaŭ, nur ni perdis francajn gvidantojn André kaj Jean. Ni serĉis ilin, atendis ĉe vojkrucigo, rapidis al metroo, telefonis al Joelle...ili atendis nin ĉe unua vendejo, ĉar pensis, ke ni estas interne kaj restos tie dum du horoj, kiel kuzino de André el Afriko. Iomete malfrue, sed feliĉe ni atingis Boissy. Joelle, kiel čiam, havis preparitan bongustan manĝaĵon. Ĉe ŝi ni sentis tre bone. Mi miris, ke ŝi ne estas nervosa el tiel granda amaso de homoj.
Sabato
La 15-an de aprilo matene ni jam forveturis Parizon kaj poste al Grésillon. Eliška kun patro de Jana reveturis el Parizo hejmen. Daŭrigis nur ses infanoj, Pavel, Helenka kaj mi. Per trajno ni atingis Le Mans. Per autobuso ni veturis en La Fleche. Tie jam estis gesamideanoj el Grésillon kaj veturigis nin kaj niajn valizojn tien. Grésillon ne estis ankoraŭ plena, sed jam bonvenigis nin Juanita. Tagoj en Grésillon estis plenaj de agado. Ni tie kunvenis kun infanoj el Germanio, kiuj alveturis malfrue sabate kaj kun infanoj el Francio. Miaj knabinoj trovis tie siajn korespondantinojn. Ĝistagmeze estis lernado de Esperanto en rondetoj. Venda, Klárka, Iva kaj Šárka estis en rondeto el nia grupo solaj, Katka kaj Jana estis en unu rondeto komune. Posttagmeze estis ekskursoj, promenoj, teatraĵetoj, manlaboroj ktp. Dankon al Paulette Naulet, kiu tre konsilis kaj helpis al ni. Restado en Grésillon estis por infanoj neforgesebla.
Dimanĉo
Dimanĉe vespere estis tre interesa projekciado de diapozitivoj de Bruno kaj Maryvonne pri ilia 8jara vojo dum mondo. Ili volis ekkoni vivon kaj laboron de agrikulturistoj de diversaj landoj kaj vivis kun ili ilian vivon helpante al ili en laboro.
Lundo
Lunde montris ĉeĥa grupo paskajn kaj antaŭpaskajn kutimojn. Kun ĝojo ni trovis nian foton en francaj gazetoj. Infanoj ankaŭ prezentis sin en naciaj dancoj, en fabeloj kaj scenetoj.
El manlaboroj instruis mia frato Pavel infanojn plekti paskajn vergojn kaj eltranĉi el lignaj tabuloj meblareton. Mi instruis pentri ovojn. Knabinojn poste uzis ilin por paska kutimo kaj knaboj uzis paskajn vergojn. Mi ankoraŭ instruis brodi kaj baki eĉ ornami marcipanojn. Estis interese, ke malgrandaj knabinoj volis eltranĉi kaj grandaj knaboj interesis pri bakado de marcipanoj. Infanoj ankaŭ preparis ĵurnalon el Gresillon kaj ĉeestis konkurson en pentrado pri infanaj rajtoj, pri kiu zorgis samideano Riviere.
Mardo
Al ĉiuj plaĉis ekskurson en Baugé. Tie ni vizitis ĉokoladfariston, tribunalon, muzeon, veran krucon, historian apotekon.
Merkredo
Merkreda vespero estis germane- ĉeĥa. Ambaŭ grupoj montris scenetojn kaj kantis kantojn. Poste komencis granda internacia konkurso. Ĉu franca, germana aŭ ĉeĥa grupo preparos por sia princino la plej belan robon el toileta papero helpe de 20 pingloj? Kun entuziasmo helpis al infanoj eĉ plenkreskuloj. Tri princinoj el Gresillon estis vere interesaj kaj neniu povis elekti la plej bele vestitan. Dua tasko estis pli malfacila – senvestigi princinon, ruligi paperon kaj redoni ĝin kun ĉiuj 20 pingloj. Al ĉeĥa grupo mankis unu pinglo, infanoj sur genuoj vane ĝin serĉis. Al franca kaj germana grupo ankaŭ iaj pingloj mankis. Premion al unua tasko ricevis ĉiuj, al dua neniu.
Ĵaŭdo
Bona vetero estis ĵaŭde, kiam estis tuttaga ekskurso en farmaon kun kaprinoj, en duan kun cervoj kaj en vilaĝon Pontigné. Tie infanoj plenumis diversajn taskojn ekzemple trovi en preĝejo pelikanon, la plej longan domon, nomojn de stratoj ktp. Dumvoje hejmen ni vizitis dolmenojn.
Vendredo
Vendredo estis lasta "labortago" en Grésillon. Mi estis ĝojigita, ĉar vizitis nin gesinjoroj Ménard kaj mi povis kun ili rememori mian unuan viziton en Grésillon kaj en Francio, kiun mi povis tiam viziti nur helpe de ili. Posttagmeze ili kun nia grupo vizitis hejmon de mensehandikapitaj knabinoj kaj virinoj en Baugé, pri kiu zorgas fratulinoj. Tie infanoj dancis, kantis, montris naciajn kutimojn, ludis fabelojn. Pavel ludis gitaron, Helenka Zikánová tradukis en francan lingvon. Loĝantinoj de hejmo bone babilis kaj poste kiel rekompenco ankaŭ ili kantis al ni. Fratulinoj montris al ni "veran krucon" de Anjou kaj gastigis nin.
Je la sepa vespere estis ankoraŭ kunveno kun urbestro, poste vespermanĝo, disadiaŭo kun ĉiuj. Elke ludis akordeonon kaj ĉiuj kantis.
Sabato
Sabate matene ni jam forveturis kaj dimanĉe ni estis hejme.
Ni dankas al ĉiuj, kiuj al ni heplis, pri ni zorgis kaj estis al ni afablaj. Infanoj senĉese rememoras.
